21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down.
Είναι μια μέρα που θεσπίστηκε για να τιμούμε τα άτομα με σύνδρομο Down και για να εστιάζει ο κόσμος την προσοχή του στα άτομα αυτά και να πληροφορείται και να ευαισθητοποιείται από τις εκδηλώσεις που γίνονται ανά τον κόσμο. Εμείς οι γονείς δεν έχουμε ανάγκη αυτής της ημέρας γιατί την ζούμε κάθε μέρα.
Μας δίνεται όμως την ημέρα αυτή, η ευκαιρία να αναλογιστούμε τι έφερε στη ζωή μας η γέννηση του παιδιού μας . Αυτό το πλασματάκι με το ένα χρωμόσωμα πάρα πάνω τι μας κουβάλησε μέσα στο σπίτι μας. Μια δυστυχία ή μήπως μία μεγάλη Ευλογία;
Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητα με ένα τέτοιο παιδί είναι δύσκολη. Αν όμως το δει κανείς από απόσταση και στην ολότητά του αυτό το θέμα, θα καταλήξει ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες, το παιδί αυτό μας άνοιξε έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο, τον οποίον δεν γνωρίζαμε ούτε μπορούσαμε να τον φανταστούμε.
Τα παιδιά αυτά μας προσφέρονται ως δώρο γιατί στην προσπάθειά μας να τα βοηθήσουμε , έρχονται στο φως θησαυροί που είχαμε κρυμμένους μέσα μας, όπως η αγάπη χωρίς όρους, η ανιδιοτελής προσφορά, η απέραντη υπομονή, η ταπεινότητα. Τα παιδιά μας γίνονται οι δάσκαλοί μας. Με την γέννησή τους μας προτρέπουν να φοιτήσουμε στο Σχολείο της Ζωής, όπου μαθαίνουμε ότι εκεί δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Μας μαθαίνουν ότι δεν θα πρέπει να θλιβόμαστε όταν δεν πραγματοποιούνται οι προσδοκίες και τα όνειρά μας, γιατί δεν γνωρίζουμε την βαθύτερη σημασία των γεγονότων. Μας μαθαίνουν πώς να βλέπουμε τη ζωή από μια πλατύτερη προοπτική, πώς να πλουτίζουμε την ανθρωπιά μας και ακόμα μας βοηθούν να καταλάβουμε ότι η ζωή- συμπεριλαμβανομένης της ζωής με ένα χρωμόσωμα παραπάνω- είναι ένα δώρο ανεκτίμητο. Όπως δώρο ανεκτίμητο είναι και η αγάπη που μας προσφέρουν. Είναι μια ηλιαχτίδα στη ζωή μας.
Να ζήσουν τα παιδιά μας!!!
Ας είναι ευλογημένα!!!
Ηλιαχτίδα